niedziela, marca 26, 2017

Kilka słów o magii kostiumów scenicznych




Gdy idziemy na przyjecie, wazna dla nas uroczystosc zawsze ubieramy się wtedy odswietnie, miedzy innymi po to by poczuć się wyjątkowo i podkreslic wyjątkowy charakter danego wydarzenia. Podobnie ma sie rzecz z kostiumami scenicznymi dla aktorów, spiewakow czy naturalnie tancerzy.
Noszenie kostiumów przez wystepujacych na scenie artystów ma na celu podkreślenie charakteru kreowanej przez nich postaci ale rowniez pomaga im samym w pełniejszym wcielaniu sie w role.
Ubranie określonego kostiumu jest sposobem by stac sie kims innym niz jesteśmy na co dzien.


Kazdy taniec ma swój kostium

Nie prawda jest twierdzenie, ze to kostium kreuje tancerkę ale prawda jest to, ze kostium pozwala wydobyć to co ma najlepszego do zaoferowania, po to by dobitnie podkreslic charakter kreowanej przez nia roli. Taniec klasyczny kojarzy się z lekkoscia, ulotnoscia natomiast flamenco z ognistym temperamentem co podkreśla ciezka falbaniasta spódnica. Wyobraźmy sobie teraz zamianę tych kostiumów: tancerka flamenco w lekkim tiulowym tutu a tancerka klasyczna w długiej, ciezkiej spódnicy z falbanami - pomijając fakt, ze będzie dosc zabawne to kompletnie zaburzy nam odbiór kreowanej przez tancerki postaci.



Ewolucja kostiumów scenicznych

Przez stulecia kostiumy sceniczne adoptowały się do techniki tańca. Wraz z powstaniem i rozwojem tanca na pointach, zaczęto rozumiec ze stopy i kostki powinny byc wyeksponowane. Wcześniej tancerki nosiły długie spódnice które skrywały nogi i utrudniały taniec. Zakładano gorsety podkreslajac sylwetkę balerin, co wcale nie ulatwialo tanca a doszywane na ramionach "bufki" miały za zadanie podreslac smuklosc ich szyi.
Obecnie od kostiumów scenicznych wymaga sie by nie krepowały ruchów tancerzy, by dobrze z nim wspolpracowaly, by wystepujacy na scenie artyści mogli sie swobodnie poruszać nie bedac ograniczanym przez strój, który na sobie maja ale rowniez by czuli sie w tym stroju bezpiecznie.  Oznacza to tyle by np. podczas wykonywania wariacji kostium nagle nie odkrył fragmentów ciala, które powinny pozostać dla widza ukryte.



Nieskończone zrodla inspiracji

Zawód kostiumografa jest jednym z najstarszych zawodów w swiecie teatru. Kostiumograf tworzy ubrania we wspolpracy z choreografem i scenografem. Pomysły na kostiumy czasami wyplywaja z głowy kostiumografa, czasem sa owocem rekonstrukcji historycznych lub inspiracji wspolczesna moda. Historia tańca jest usiana wielkimi kreatorami kostiumów. Wspaniali artyści jak Picasso czy Natalia Gonczarowa rysowali projekty kostiumów scenicznych, ale rowniez inni wielcy kreatorzy mody jak Coco Chanel, Yves Saint Laurent czy Karl Lagerfeld podjęli się tego wyzwania.




L'opera de Paris jest teatrem, który posiada swoje pracownie (l'atelier) w których tworzone sa kostiumy do przedstawień. Podobnie wygląda to w Teatrze Wielkim w Warszawie, Royal Opera House w Londynie, mediolańskiej La Scala czy w Teatrze Maryjskim w Petersburgu.
Wszystkie kostiumy bez wyjątku sa przygotowywane w Palais Garnier dla przedstawień baletowych i w L'Opera Bastilie dla przedstawień operowych. Przy produkcji kostiumów lacznie pracuje 150 osób. Pracownie podobnie jak w przypadku wielkich domów mody dziela sie na rozne specjalizacje i tak "l'atelier flou" zajmuje się produkcja kostiumów damskich, "l'atelier tailleur" - kostiumów meskich, "l'atelier cordonerie" - produkcja i naprawa obuwia, "l'atelier modiste"- nakryciami glowy, "l'atelier decoration" - ozdabianiem i farbowaniem kostiumow, istnieje rowniez osobna pracownia przygotowujaca peruki oraz pracownia charakteryzatorska.
Fascynujacym miejscem w Palais Garnier jest centralny magazyn kostiumów znajdujacy sie na 4 pietrze. Stoja tam ogromne debowe szafy w których przechowywane sa kostiumy potrzebne do kolejnego przedstawienia, pod sufitem wisza rzedy baletowych tutu. Tutu wisza wywrocne na druga strone gdyz jest to jedyny sposob by sie nie odksztalcaly.
W momencie gdy L'Opera konczy wystawianie danego przedstawienia, kostiumy sa pakowane i wysylane do stworzonego w 2006 roku Centre National du Costume de Scène (Narodowe Centrum Kostiumow Scenicznych) zlokalizowanego w Moulins w srodkowej Francji. Stale przechowywanych jest tam ponad 8 000 kostiumów, w tym 5 000 pochodzacych z Opery Paryskiej.  Co ciekawe to Narodowe Centrum Kostiumow Scenicznych jest jednoczesnie muzeum, które regularnie organizuje piekne i bardzo ciekawe ekspozycje tematyczne. ( http://www.cncs.fr/ ) 



Od poczatkow XX wieku wielcy artyści wspolpracowali przy tworzeniu kostiumów do przedstawień Opery Paryskiej. Smialo mozna powiedziec, ze swiat sztuki i swiat wielkiego krawiectwa od dawna ze soba romansuje. Przykladem tego romansu, moga byc dokonania znanego projektanta mody Christian Lacroix, który do tej pory, stworzyl kostiumy juz do szesciu przedstawien baletowych. Miedzy innymi w 2000 roku po raz pierwszy wspolpracujac z L'Opera Garnier stworzyl kostiumy do przedstawienia "Joyaux" (Klejnoty) G. Balanchina, w 2011 roku zaprojektowal piekne kostiumy do baletu "La Source" (Zrodlo) w opracowaniu Jean-Guillame Bart, a w 2014 roku wykreowal serie baletowych tutu w kolorze zielonym, czerwonym, niebieskim i kremowym do przedstawienia "Le Palais de cristal" George Balanchina.



Kostiumy do najnowszego spektaklu prezentowanego przez Opere Paryska pt. "Sen nocy letniej" na podstawie sztuki William Shakespeara  w choreografi George Balanchina (przedstawienie to zostalo stworzone dla New York City Ballet w 1964 roku) po raz kolejny, projektuje Christian Lacroix ale tym razem we wspolpracy z producentem bizuteri Swarovski. 
Lacroix w 2010 roku zrezygnowal z prowadzenia swojego domu mody i postanowil zaangazowac sie w inne projekty, miedzy innymi wlasnie przy tworzeniu kostiumów scenicznych dla L'Opera de Paris. 
Do uszycia zaprojektowanych przez Lacroix kostiumow zuzyto ponad 400 metrow tiulu. Przy tworzeniu 210 kostiumów oraz 90 nakryc glowy wykorzystanych w przedstawieniu pracowalo 70 osób, ktore przez 10 000 godzin, szyly oraz montowaly prawie milion krysztalkow. 




Ale jak mowi Nadja Swarovski dyrektor marki - "Wspolpraca z Lacroix to wielka przyjemnosc, Christian ma ogromne wyczucie "teatralnosci" kostiumów co przejawia się w jego wspanialych projektach."


"Sen nocy leniej" będzie mozna podziwiac w L'Opera Bastillie w dniach 9-29 marca 2017 roku


zdjecia: madame.lefigaro.fr







Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Copyright © 2014 Ballet Diffusion , Blogger